کابل تعویض دنده لیفان 620

در برخی از خودروهای اتوماتیکی که این روزها تولید می شود به جای ارتباط مکانیکی بین دسته دنده و گیربکس از سیم و جریان الکتریسیته استفاده می شود تا تأخیر عملکرد دسته دنده های قدیمی از بین برود و فضای بیش تری ایجاد شود.
تقریباً در بیش تر خودروهایی که تولید می شود برای ایجاد ارتباط بین دسته دنده (Gear Lever) و گیربکس از کابل های فلزی و یا اهرم های مکانیکی استفاده می شود. این ارتباط به خاطر این است که در صورت تغییر وضعیت دسته دنده توسط راننده، دستور مورد نظر به کامپیوتر (Transmission Control Unit) و سلکتور گیربکس (Gearbox Selector) منتقل شود تا خواسته راننده برآورده شود.
تعویض دنده با سیم چگونه کار می کند؟
در دسته دنده های قدیمی حالت های مختلف گیربکس مانند پارک (P)، دنده عقب (R) و حرکت رو به جلو (D) با فاصله از یکدیگر قرار می گیرند و برای تعویض حالت گیربکس نیاز است لیور مقداری بر روی صفحه دسته دنده جابه‌جا شود. اما در سیستم تعویض با سیم دیگر چنین فاصله ای بین حالت های مختلف گیربکس وجود ندارد و فقط با فشار دادن یک دکمه و یا عقب و جلو کردن دسته دنده (مانند زمانی که دسته دنده در حالت دستی یا Manual قرار می گیرد) می توان حالت گیربکس را عوض کرد.
برای مثال، برای قرار دادن خودرو در دنده پارک می توان با فشار دادن دکمه P این کار را انجام داد و یا با عقب و جلو کردن، گیربکس را در حالت دنده عقب (R) و یا خلاص (N) قرار داد.
اولین بار از سیستم تعویض دنده با سیم چه زمانی استفاده شد؟
امروز هر یک از خودروسازی ها سیستم اتصال با سیم مخصوص به خود را طراحی و نام گذاری کرده است، اما در نهایت، طرز کار همه آن ها یکسان است و فرق چندانی با هم ندارند. این سیستم برای اولین بار در آواخر قرن بیستم و توسط ایتالیایی ها طراحی شد و بر روی فراری ۳۶۰ مدنا (Ferrari 360 Modena) نصب شد، پیش تر از این سیستم فقط در خودروهای فرمول ۱ استفاده می شد. کم تر از یک سال بعد، سیستم اتصال با سیم بر روی آلفا ۱۵۶ (Alfa 156 Selespeed) نیز قرار گرفت و آلفا اولین خودروسازی‌ای بود که از این تکنولوژی بر روی خودروهای شهری استفاده کرد.