ایربک لیفان 820
با پیشرفت صنعت خودروسازی و افزایش تعداد خودروها در سطح جادهها و شهرها، آمار تصادفات جادهای و تلفات ناشی از آنها نیز افزایش یافت. بنابراین نیاز به افزایش تجهیز ایمنی خودروها نیز بیشتر احساس شد. در نتیجه سیستمهای ایمنی خودروها پیشرفتهای زیادی کردند. مهندسان و طراحان مشغول در صنعت خودروسازی تمام خلاقیت و ابتکار خود را برای ارائه ایدههای ایمنتر به کار گرفتند تا رانندگی بیخطرتری را با خودروهای خود به راننده و سرنشینان نوید دهند. یکی از این پیشرفتها ایربگ یا کیسه هوا است که ایمنی سرنشینان را تا حد بسیار زیادی تامین میکند.
تا جایی که امروزه وجود کیسه هوا در خودروها به منظور کسب استانداردهای ایمنی الزامی است. کیسههای هوا اکنون متنوعتر از قبل هستند و خودروسازان برای کسب امتیاز بهتر محصولاتشان در بخش ایمنی همواره سعی در بهینهسازی آنها دارند. اما استفاده از این سیستم نیاز به دانستن برخی بایدها و نبایدها توسط مالکان خودرو و رانندگان دارد. برای دانستن این بایدها و نبایدها بررسی دقیق این سیستم خالی از لطف نخواهد بود. با ما همراه باشید.
کیسه هوا چیست؟
کیسه هوا یا ایربگ، بالشتی اضطراری است که هنگام تصادف پر از باد شده و مانند محافظ بین سرنشین و خودرو قرار میگیرد. کیسههای هوا بعد از کمربندهای ایمنی، دومین وسیلهای بودند که جهت ارتقای ایمنی خودروها مورد استفاده قرار گرفتند. سالها زمان برد تا استانداردهای جهانی و کارشناسان در نقش مثبت کمربند ایمنی برای حفظ سرنشینان از آسیبهای بیشتر به تفاهم برسند و استفاده از آن را برای سرنشینان و راننده تبدیل به قانون کنند. پس از آن نوبت به کیسههای هوا رسید. تا سالها پس از اختراع این سیستم و نصب آن بر روی خودروها، کارشناسان در نقش مثبت صد در صدیشان در تامین ایمنی راننده و سرنشینان تردید داشتند. اما در سال ۱۹۹۸ سازمان ایمنی جادهای آمریکا استفاده از کیسه هوا را برای راننده و سرنشین جلو در تمام خودروها الزامی کرد. براساس آمار جهانی استفاده از ایربگ در خودروها میزان مرگ و میر ناشی از تصادفات را تا ۶۳ درصد کاهش میدهد.
کاربرد کیسه هوا
معمولا هنگام تصادفات جادهای، چه زمان برخورد دو خودرو و چه مواقع برخورد با مانع، خودرو به سرعت و تقریبا آنی متوقف میشود. اما سرنشینان که تحت تاثیر نیروی ضربه وارده از برخورد به خودرو قرار میگیرند، به جلو پرتاب میشوند. درصورت استفاده کمربند ایمنی توسط آنها، احتمال آسیب تقریبا به پیشانی، چانه و گردنشان محدود میشود. این آسیب معمولا ناشی از برخورد سرنشین با جلو داشبورد و راننده با فرمان است. در این مواقع، کیسه هوا کارایی خود را به رخ میکشد و باز شدن به موقع، شدت ضربه را متوجه بخشهای بدن که مقاومت بیشتری دارند میکند و فشار وارده بر گردن و پیشانی را که از حساسیت بیشتری برخوردارند کاهش میدهد. البته این تنها، کارایی سادهترین نوع ایربگها که برای راننده و سرنشین جلویی تعبیه میشود است. ایربگهای متنوعی که امروزه در برخی خودروهای مجهزتر و بهروزتر وجود دارد، تنش، فشار و در واقع نیروی ناشی از تصادفهای دیگر را نیز تا حد زیادی دفع کرده و مانع از آسیب شدید سرنشین و راننده میشوند. مانند تصادفاتی که در آنها ضربه به کنارههای خودرو وارد میشود.
بنابراین ایربگها در انواع تصادفات به عنوان حفاظی امن بین سرنشین و راننده و قطعات سخت خودرو مانند شیشهها، فرمان، داشبورد و غیره قرار میگیرند و در عین حال حرکات غیر ارادی و خارج از کنترل بدن آنها را که ناشی از ضربه تصادف است کاهش داده و محدود میکند.
نحوه عملکرد سیستم ایربگ
دو سنسور الکترومکانیکی بکار رفته در جلوی خودرو هنگام برخورد ضربه شدید، اطلاعات و هشدارهای لازم را به دستگاه کنترل مرکزی ارسال میکنند. این اطلاعات میتواند از یکی از حسگرها و یا هر دو ارسال شود. کامپیوتر خودرو از طریق ارسال سیگنالی مخصوص، مدار پر شده خازنی جرقهزن محفظه ایربگ را فعال میکند و نیتروژن حاصله از احتراق سوخت محفظه به سرعت کیسه را پر میکند. کیسه پر شده نیز از محفظه خود با شتاب خارج شده و در کسری از ثانیه فضای مقابل سر و صورت سرنشین را پر میکند. همزمان دستگاه کنترل موجب سفت شدن کمربندهای ایمنی پیشکشنده میشود و راننده و سرنشین را به صندلی میچسباند.
حاصل این دو فرایند حفظ سرنشین و راننده از پرت شدن به جلو و همچنین جلوگیری از برخورد با سطوح سخت است. همچنین کنترل حرکتهای اجتنابناپذیر بدن و انتقال انرژی حرکت به دیگر نقاط بدن. پس از آن هوای درون کیسه از سوراخهای ریز روی آن خارج شده و سرنشین قادر به پیاده شده است. سرعت صورت گرفتن کل فرایند انتقال اطلاعات و خروج کیسهها باید به گونهای با سرعت برخورد خودرو تنظیم شود که پیش از اصابت ضربهای به سر و صورت سرنشین کیسه پر شده باشد. این سرعت که تنظیم آن برعهده دستگاه کنترل مرکزی است معادل ۳۲۲ کیلومتر در ساعت است. سدیم آزید موجود در این سیستم که یکی از مواد سوخت و تولید گاز است مادهای حساسیتزا محسوب میشود و در بعضی افراد ایجاد خارش پوستی میکند. همین امر تجربه خروج ایربگ را برای سرنشیننان ناخوشایندتر از آنچه هست مینماید.
گفته میشود خروج ایربگها برای سرنشین مانند برخورد محکم مشت در رینگ بوکس است و گاهی منجر به سوت کشیدن گوش میشود اما در عین حال ایمنی آنها را تامین میکند. نکته دیگر اینکه فعال شدن ایربگها در سرعتهای مشخص خودرو اتفاق میافتد و اگر سرعت بالا نباشد در صورت تصادف عمل نمیکنند. همچنین گاهی برای فعال شدن آنها نیاز است وزن سرنشین از میزان مشخص شده بیشتر باشد.
دیدگاهها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.